Laten we eerlijk zijn, de eisen die dagelijks aan ons worden gesteld lijken soms onmogelijk.
We worden heen en weer geslingerd tussen de eisen van ons werk, het onderhouden van relaties, vrienden, gezinsverantwoordelijkheden, en het rekening houden met andermans belangen.
Steeds een andere vorm, steeds een andere rol.

In onze worsteling om "alles voor elkaar te krijgen" op kantoor en thuis, is het gemakkelijk om er in verstrikt te raken. En kan het als een absolute mislukking voelen als het je niet lukt, wat weer voor meer druk zorgt, waardoor je nog harder gaat werken, enzovoort..  Deze mate van ‘druk’ maakt je prikkelbaar, gespannen of somber en het doet af aan je evenwicht en geluk.

De sleutel tot het omgaan met deze druk is ‘balans’.

Al deze ‘rollen’ hebben te maken met de dingen die je doet.  Het is niet wie je werkelijk bent. Je bent veel meer dan dat, jij bent diegene die de rol heeft aangenomen.  Hoe goed ken je de persoon die deze rollen speelt? Wat is jouw essentie, wat voel en ervaar je? Wat en wie heeft jou gevormd?  Wat speelt er nu in jou?

Het kan best confronterend zijn om zo ‘naar binnen te kijken’. Vaak verliezen we ons liever in onze rollen die ons houvast geven. Durf je naar binnen te kijken?. Contact te maken met jouw innerlijk, met jouw wensen en grenzen? Te onderzoeken ‘waarom’ en ‘hoe’ je de rollen aanneemt? Durf jij op zoek te gaan naar de juiste balans tussen wat je doet en wat je bent?

Kun je daar hulp bij gebruiken? Kom dan eens met mij praten. Om van daaruit weer beslissingen te kunnen nemen die vanuit jou komen. Weet je welkom.

Emilie Speelman
Psychodynamisch Therapeut in Hilversum & Amsterdam

Mijn lijf wil niet meer, het voelt als tot moes geslagen. Ik ben uitgeput, nerveus en kan geen rust meer vinden. Het idee dat ik weer aan het werk moet, en dat alles weer van voren af aan begint doet mijn adem stokken. Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor? Wat is er gebeurd met onbevangen leven? Waarom kan ik niet meer genieten van alles en iedereen om mij heen?

Herken je deze gedachten? Dat deze gevoelens van beklemming alleen maar groter lijken te zijn geworden ondanks dat je op vakantie bent geweest?

Ieder jaar komen er meer meldingen van mensen die juist tijdens hun vakantie te maken krijgen met psychische nood zoals angst of depressie. Juist als je tijd en afstand neemt van je dagelijkse ritme en je werkidentiteit komt er ruimte om de onrust en onvrede te voelen die er onder al dat harde werken zit.

Wil je echt een frisse start maken? Een reset….weer terug naar jouw basis? Kom dan eens met mij praten. Om van daaruit weer beslissingen te kunnen nemen die vanuit jou komen ipv gedreven door de verwachtingen van anderen en de maatschappij.

Emilie Speelman

Soms krijg ik mannen in mijn praktijk die zich ontdaan voelen van hun mannelijkheid. Ze komen binnen met dit gevoel of ervaren dit nadat zij zich kwetsbaar hebben getoond in onze gesprekken. ‘Jeetje gast, ver-man je!’ bijten ze zichzelf toe. Wat letterlijk ‘zichzelf meester van zijn emoties worden’ betekent. Om over het woord ont-mannen maar te zwijgen.

Bij mij rijst dan de vraag: wat maakt nou een ‘echte vent’?

Er komen beelden in me op van woeste mannen met wilde haren die rauw vlees van gevangen oerossen afrukken. Of Fred Flintstone die Wilma aan haar haren de grot in sleept om nageslacht te verwekken. Uiteraard niet gehinderd door enige emancipatie.
Het vraagstuk ‘man’ en gender in het algemeen houdt de gemoederen bezig. Zonet verscheen in het Filosofiemagazine het artikel ‘Veel mannen voelen zich gecastreerd’. Hierin wordt gepleit voor herstel van de vaderlijke autoriteit. Omdat er ontvadering, en een gebrek aan vaderschap binnen het gezin, en autoriteit in de samenleving dreigt.  Een echte vader huilt niet en laat zien dat je af en toe je kiezen op elkaar moet zetten. Is dat zo?

Ik steek mijn licht op bij Koen Gubbels, ondernemer, schrijver, coach en ‘toevallig’ mijn vriend.

 Wat maakt een man ‘een echte vent’?
Hoe moet ik dat weten?
Jij bent toch ervaringsdeskundige?
Als man?
Ja.
Haha. Oké. Een echte vent is een man die ferm kan zijn als het moet en zacht kan zijn als het kan. Echte mannen kunnen tussen beide polen laveren. En hij moet een band kunnen verwisselen ;-)

Wat maakt dan dat mannen moeite hebben zicht ‘zacht’ te tonen?
Als je opgroeit creëer je - onbewust - een soort personage om door het leven te gaan. Wat we het ego noemen. Een personage dat bij ons hoog in het vaandel staat is de stoere probleemoplosser die het wel even zal fiksen en die door niets van zijn stuk gebracht wordt. Uiterlijk onbewogen, terwijl van binnen de emoties kolken. Zo’n personage lijkt stoer, maar is vaak niet meer dan een flinterdun schilletje. Het heeft weinig innerlijke kracht, maar wel een diepe behoefte aan externe bevestiging. Veel mannen gaan gebukt onder de last van dat rolmodel.

Is dit personage dan het beeld wat wij van ‘mannelijkheid’ hebben gemaakt?
Het is een combinatie van natuur en cultuur. Die stoerigheid zie je natuurlijk ook bij mannetjesapen in hun strijd om de apenrots. Niet dat er iets mis is met een potje stoeien of rugbyen – integendeel – maar die uiterlijke onbewogenheid – dat masker - is voorbij zijn houdbaarheidsdatum. Een belangrijk deel van het man-zijn in onze cultuur is ‘jezelf niet laten kennen’, wat feitelijk het onderdrukken van emoties is. Veel mannen herkennen hun emoties niet eens als emoties, laat staan dat ze er uiting aan kunnen geven. Ze voelen hooguit vreemd ongemak in hun lichaam of geest. Aangezien emoties een belangrijke uitlaapklep zijn, leidt dit tot veel stress.

Stress is ongezond. Maakt dit mannen dan ongezonder?
Dat denk ik wel ja. Ik vermoed zelfs dat er een sterke relatie bestaat tussen het uiten van emoties en levensverwachting. Doordat mannen meer moeite hebben met het uiten van hun gevoel dan vrouwen worden ze wellicht ook minder oud. Ze missen een cruciale uitklaapklep om hun spanning te laten ontsnappen.

Mag ik dan conluderen dat de uitdaging voor de man er in zit zijn zachte / vrouwelijke kant te ontdekken? En dat juist dit ook getuigt van kracht?
Absoluut. Mannen worden überhaupt zachter naarmate ze ouder worden. Hun rol verandert. Wereldveroveraars worden leraar of filosoof. Ze zien in dat de wereld niet om hen draait. Je ziet dit gereflecteerd in hun hormoonhuishouding. Doordat ze steeds minder testosteron aanmaken, nemen typische mannelijke eigenschappen als agressie en risicozoekend gedrag af. Biologisch gezien gaan ze meer op vrouwen lijken. Wat geen drama is want het gaat meestal gepaard met een groter relativeringsvermogen en groter levensgeluk. Overigens bevinden de seksen zich natuurlijk op een continuüum. De typische man of vrouw bestaat niet. Toch hebben we wel een gevoel voor wat typisch mannelijk of vrouwelijk is. Juist dat contrast maakt het spel der seksen zo boeiend.

Mannelijkheid en vrouwelijkheid bestaan dus alleen in relatie tot elkaar. ‘Verman je’ en  ‘meester van je emoties’ zijn, hebben voor mij nu een hele andere lading gekregen.
Dank je wel Koen.

Emilie Speelman

Herken je die constante strijd in jezelf ? Wil je stoppen met roken, overeten, of te veel werken, maar lukt dit je niet? Verhinderen tegenstrijdige gedachten en gevoelens je om standvastig te zijn? Heb je alles wat je begeert, maar lukt het niet om ervan te genieten? Val je telkens op dezelfde soort man of vrouw terwijl je weet dat het niet goed voor je is?

Er zijn dan hoogstwaarschijnlijk verschillende ‘ikken’ aan het werk. Deze verschillende kanten van jou willen iets tegenstrijdigs, zij hebben tegengestelde belangen. Innerlijke conflicten zijn uitputtend en kunnen leiden tot spanningen en fysieke klachten.

'“De grootste strijd speelt tussen wat je denkt en wat je voelt”

Het was psychiater Carl Jung die vorige eeuw in navolging van Freud al sprak over verschillende ‘ikken’ binnen ons zelf. Hij zag ze als een soort psychische organen waar we mee geboren worden net als nieren, longen en je hart. Gezonde psychische organen zorgen voor een ‘gezonde geest’. Jung onderscheidde twaalf primaire typen die ons gedrag verklaren, elk met zijn eigen kenmerken en persoonlijkheden.  Zo heb je onder andere de ‘onschuldige’, de ‘held’, de ‘rebel’ en de ‘ontdekkingsreiziger’. Tegenwoordig spreken we vaker over; de perfectionist, de zorger, de genieter, de controlehouder, de behager, de innerlijke criticus enzovoort. Wellicht heb je deze weleens voorbij horen komen. Ze worden vaak gebruikt op de werkvloer en in sollicitatiegesprekken.

Welke van deze ‘ikken’ op de voorgrond treden is afhankelijk van de rol die je op dat moment vervult en de situatie waarin je je bevindt. Ze hebben per definitie het beste met jou voor, maar zijn het niet altijd met elkaar eens, en dus niet altijd ‘helpend’. Omdat deze ikken zich vaak (deels) in ons onderbewuste bevinden zorgt dit voor strijd tussen ‘denken’ en ‘voelen’. Een strijd die soms moedeloos kan maken.

De uitdaging ligt er in om bewust te leren kijken en luisteren naar je ‘ikken’. Dit vergroot je zelfkennis en biedt je de keuze om op een andere manier om te gaan met de uitdagingen van het leven. Wil  je deze uitdaging aangaan?

Emilie Speelman

De lockdown heeft veel tijd geboden voor bezinning. Door je dagelijkse routine los te laten komt er ruimte voor vragen. Wordt het niet tijd voor een andere baan? Waarom krijg ik geen energie van mijn relatie of mijn werk? Waar zijn mijn ambities van vroeger gebleven? Wat wil ik eigenlijk doen met mijn leven? Langzaam groeit de wens ‘het helemaal anders te gaan doen’. Maar waar moet ik beginnen? Wat wil ik nu eigenlijk écht? Weet ik eigenlijk wel wat ik wil? Waar ben ik goed in? Vaak blijkt zo’n voorgenomen ommezwaai ineens intimiderend groot.

Je moet het maar durven. En doen!

In het leven ligt er weinig vast. Jij bepaalt voor een groot deel zelf hoe je jouw leven indeelt en wat je ermee doet. Deze vrijheid maakt keuzes soms zo lastig. Want hoe weet je of je de juiste keuzes maakt? De antwoorden heb je al, alleen zitten ze vaak verstopt, zijn ze vertroebeld door conditioneringen en vastgezette overtuigingen. Ik begeleid mensen die willen kijken naar de ‘vorm’ die hun leven aangenomen heeft. Je krijgt inzicht in wie je was, wie je nu bent en wat je diepste wensen en behoeften zijn.
Of het nu gaat om loopbaanbegeleiding, het verwerken van verlies, trauma's of gevoelens van eenzaamheid en stress: onderzoeken wie je bent geeft je inzicht, verdieping en vrijheid.
 
Kom je eens langs?

Emilie Speelman

Mijn website staat dan nu toch echt officieel online. Het voelt alsof dat wat al maanden, jaren bij mij van binnen leeft een gezicht heeft gekregen. En dat 'laten zien wat er binnen leeft' is nu juist net waar ik mij als Therapeut voor inzet.  

In het getoonde kunstwerk weet de Oekraïense beeldhouwer Alexander Milov prachtig te vangen dat wat je kan waarnemen aan de buitenkant, niet altijd is wat er van binnen daadwerkelijk leeft. Hoe dichter we bij onszelf blijven, des te gelukkiger we ons voelen. We weten allemaal dat dat best moeilijk kan zijn. Er kan van alles op je pad komen wat maakt dat je je richting kwijt bent, je somber of eenzaam voelt. Dat je het even niet meer kan bolwerken om alle bordjes in de lucht te houden.

Ik ben Emilie Speelman. Middelste uit een gezin van vijf en nu zelf moeder van een dochter van 16 en een zoon van 14. Naast mijn werk als therapeut ben ik al meer dan 20 jaar werkzaam als vormgever en designer. In beide heb ik liefde voor het ‘rauwe’, ‘pure’ wat ontstaan is door invloeden van buitenaf. Een rots die zijn vorm dankt aan weer, wind en regen. Een persoon die vormt krijgt door ervaringen en gedachten. Zoals Plato zei  ‘Schoonheid is zichtbaar geworden liefde’.  Ik zie dat in God, in kunst, in de mens die zich uitdrukt in woorden, gedachten en non-verbale communicatie. Hoe mooi is de mens met al zijn oneffenheden, en krassen.

Door deze site hoop ik andere mensen te mogen ontmoeten die met mij willen kijken naar de vorm die hun leven heeft aangenomen. Zodat je weer contact kan maken met jouw essentie, dat wat je werkelijk bent. Wat maakt dat je de regie kan hernemen over jouw eigen leven.

Te leven is een gunst, te weten hoe is een kunst.

Emilie Speelman